یک شب مجنون نمازش را شکست              بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق ان شب مست مستش کرده بود        فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او                         پر ز لیلا شد دل پر اب او

گفت یا رب بر چه خارم کرده ای؟                  بر صلیب عشق دارم کرده ای؟

جام لیلا را به دستم داده ای                        وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم میزنی                      دردم از لیلاست انم میزنی

گفتا ای دیوانه لیلایت منم                            در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی                          من کنارت بودم نشناختی

عشق لیلا دردلت انداختم                            صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت اواره صحرا نشد                              گفتم عاقل میشوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یاربت                        غیر لیلا بر نیامد از لبت

روزو شب اورا صدا کردی ولی                      دیدم امشب بامنی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر میزنی                    بر حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خارت کرده بود                    درس عشقش بی قرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم                    صد چو لیلا کشته در راهت کنم